Studente Samyah is alumna Sociaal Werk en vormingsmedewerker bij JES. Vanuit haar eigen jeugd en haar huidige job ziet ze hoe er veel jongeren zijn die talent zat hebben, maar helaas onvoldoende kansen krijgen. Daarom wil ze voor hen de bron van steun en inspiratie zijn die ze vroeger zelf ook zo heeft gemist. Ontdek snel haar verhaal in onze derde podcastaflevering.
“Hoewel ik niet naar dat advies heb geluisterd, blijft zoiets toch altijd door je hoofd spoken …
Veel kinderen en jongeren hebben echt zoveel talenten. Maar ze krijgen niet altijd de kans om deze te ontwikkelen of zijn zich er niet (voldoende) van bewust. Ik heb op school hetzelfde ervaren. Ik heb BSO gedaan en kreeg het advies dat hogeschool te moeilijk zou zijn en ik toch beter kon gaan werken. Dat advies vond ik heel jammer om te horen, want ik voelde dat er gewoon nog veel meer in mij zat. Je bent nog heel jong en alles wat tegen je gezegd wordt, draag je voor de rest van je leven mee. Wat absurd is, want je verandert constant. Ik ben ook al lang niet meer dezelfde Samyah als toen ik 20 of 18 of 15 was.
Hoewel ik niet naar het advies heb geluisterd, blijft zoiets toch altijd door je hoofd spoken. Telkens als het op school een beetje moeilijker ging, dacht ik meteen ‘Misschien hebben ze toch wel gelijk. Misschien is het voor mij inderdaad te hoog gegrepen om verder te studeren’. Maar ik heb het tegendeel bewezen! Dat was zeker een extra drijfveer voor mij. Het is niet omdat je uit het BSO komt dat je niet verder kan studeren of je dromen niet kan najagen. Probeer het gewoon! Je hebt niets te verliezen. Als het niet lukt, dan lukt het niet. Maar dan heb je wel geprobeerd en heb je jezelf niets te verwijten. Geloof gewoon in jezelf. Ga voor je dromen. Het leven is zoals de zee: soms is het rustig, soms zijn er golven. Er zijn vlotte momenten en er zijn zware momenten. Maar waar een wil is, is een weg.
Toen ging er een hele wereld voor me open. Ik dacht echt ‘Wow, dit is het echt!’
“Ik vond het echt heel moeilijk om een studiekeuze te maken. Ik heb eerst 2 jaar Vroedkunde gedaan, maar die opleiding lag me achteraf gezien gewoon niet. Omdat ik in mijn eerste jaar heel veel sukkelde en heel veel herexamens had, voelde dat toch weer een beetje als een bevestiging. Zo van: ‘Zie je wel Samyah, eigenlijk is studeren te moeilijk voor jou’. Maar studeren was niet te moeilijk voor mij, Vroedkunde was gewoon niet mijn ding.
Toen ik in mijn tweede jaar Vroedkunde in mijn vrije tijd een animatorcursus bij jeugdwerking JES ging volgen, ging er een hele wereld voor mij open. Ik dacht: ‘Wow Samyah, dit is het echt. Ik voel het gewoon. Hier ben ik voor gemaakt. Hier wil ik verder in gaan. Toen ik het jaar erop Sociaal Werk ging studeren ging dat ook vaak nog moeizaam. Ik had nog steeds moeite met studeren. Zeker blokvakken zoals recht, dan zat ik soms zelfs echt te huilen dat het me te zwaar was. (lacht) Maar omdat ik zo gemotiveerd was, dacht ik ‘Nee ik ga niet opgeven. Ik blijf gaan.’ In mijn opleiding Sociaal Werk had ik weinig herexamens en ben zelfs afgestudeerd met onderscheiding. Er zat dus wel veel talent in mij.
“Je hebt al snel het gevoel dat je anderen niet wil lastigvallen. Maar jawel: doe dat gewoon!
Ik ben opgegroeid in een kansarme omgeving. Ik had niet echt een eigen plekje, maar deelde een kamer met mijn zus. Mijn ouders hebben hun best gedaan en mij de kans gegeven om verder te studeren. Ze zijn sowieso trots op mij. Maar het was zeker niet altijd even makkelijk: zelf hebben ze niet verder gestudeerd en ik was ook de oudste thuis, dus ik kon niet altijd bij hen terecht met vragen.
De docenten op AP hadden een heel open houding. Ze wisten van mijn situatie en hadden hier heel veel begrip voor. Ik kreeg dezelfde kansen en behandeling als anderen, maar het gaf me een fijn gevoel dat ik bij hen terechtkon als er iets scheelde. Dat ik er niet alleen voor stond en me niet hoefde te schamen om hulp of uitleg te vragen. Soms heb je al snel het gevoel dat je anderen niet wil lastigvallen met je problemen. Maar jawel, doe dat gewoon! Ook in het jeugdwerk is dat echt mogelijk. Een jeugdwerking is een soort van labo waar veel ruimte is om te experimenteren. Ik geloof daar sterk in en vind dat daar meer op ingezet moet worden.
“Als je in een kwetsbare omgeving bent geboren, betekent dat niet per se dat je voor altijd zo moet leven.
Ik hoop dat de jongeren die ik als vormingsmedewerker bereik een bewuste keuze kunnen maken. Dat ze weten wat ze willen, ervoor gaan en zich door niets laten belemmeren. Ik geloof echt dat je kwetsbare omgeving geen vicieuze cirkel hoeft te zijn die je blijft doorgeven. Je kan dit doorbreken, maar er moeten gewoon een paar mensen zijn die je een duwtje in de rug geven.
Ik hoor regelmatig jongeren die net zoals ik uit het BSO komen en graag willen verder studeren, maar nu al het advies krijgen te horen ‘Nee, beter niet, het gaat te moeilijk zijn …’ Dat vind ik echt heel spijtig dat dit tot op de dag van vandaag nog gebeurt, gewoon op basis van je etniciteit, je culturele achtergrond, je leefomgeving ….
Mocht ik als jongere een organisatie als JES gehad hebben, dan had ik nog veel sterker in mijn schoenen gestaan. Je kan er echt naartoe met vragen of voor hulp. Die ondersteuning had ik vroeger echt niet. Ik had superweinig zelfvertrouwen. Het is ook iets dat de ronde blijft doen hé: dat jongeren in het BSO niet zo slim zijn. Dat doet wel iets met je. Het wordt een soort self-fulfilling prophecy: je begint het op den duur zelf te geloven. Mijn zus deed ASO en als zij wiskunde, Latijn en zo moest studeren, schaamde ik mij soms zelfs een beetje. Maar ik ben achteraf gezien best dankbaar dat ik BSO heb gedaan. Het maakt mijn verhaal juist sterker. Er zijn heel veel jongeren zoals ik.
ZIN IN MEER CAMPUS KLAP?
Ontdek onze andere podcast gasten of beluister deze en andere afleveringen via Apple Podcasts - Google Podcasts - Spotify - YouTube
