Leen, Liesbeth en Lauri, drie laatstejaarsstudentes uit de Lerarenopleiding Secundair Onderwijs, zijn in februari vertrokken op stage naar Senegal. Niet alleen een prachtige ervaring voor hen, maar ook een primeur voor AP: het is de allereerste keer dat ojnze studenten op stage gaan in het West-Afrikaanse land.
Was de keuze om naar Senegal op stage te gaan snel gemaakt bij jullie?
Liesbeth: Ik had de keuze heel snel gemaakt, aangezien ik al meerdere keren in Senegal was geweest. Ik heb de stageschool dan ook zelf aangebracht bij AP. De keuze om hier stage te lopen, was eigenlijk al gemaakt nog voordat AP de stageplek had goedgekeurd.
Lauri: Ik wou graag op buitenlandse stage en nadat Liesbeth een korte beschrijving van de school gaf, was de keuze al snel gemaakt.
Leen: Liesbeth vroeg of ik mee wou gaan naar Senegal. Bij mij was de keuze niet zo snel gemaakt. Ik ben iemand die druk bezig is buiten school binnen verschillende muziekverenigingen en wist niet of ik dat allemaal zo maar even voor 3 maanden wou opgeven. Ook 3 maanden weg zijn van huis, familie, vrienden, ... leek me niet zo simpel. Ik heb er lang over nagedacht alvorens dit nog maar voor te stellen aan mijn ouders. De doorslag kwam er toen een andere vriendin zei dat ze bezig was aan een motivatiebrief voor een Erasmus. Toen heb ik voor mezelf besloten dat ik deze eenmalige kans om naar het buitenland te gaan voor een stage niet mocht laten schieten. Tussen de drukte van de lessen op dat moment ben ik dan ook begonnen aan mijn eigen motivatiebrief.
Zijn er grote verschillen in de lessen die jullie maken voor deze kinderen tegenover de Belgische kinderen?
Lauri: Het grote verschil begint al met het feit dat wij leerkrachten secundair onderwijs zijn, die stage lopen in een lagere school. Lessen maken ging dus niet vanzelf, ook al krijgt Leen een vak over lager onderwijs en heeft Liesbeth al een stukje van het Flextraject Lager Onderwijs volbracht. De voorbereidingen zijn helemaal anders, veel creatiever en het gaat veel trager, ook hebben de leerlingen veel meer herhaling nodig. Je beschikt ook niet over een beamer of printer, alles wordt hier met de hand getekend of op geschreven op het bord. Nadien moeten de kinderen dit overschrijven in hun schriftje. De tijd die hiervoor nodig is moet je dus ook inrekenen in je lessen, net als in het werk om bv. een prent/tekening voor te bereiden. Zo hebben we een heuse wereldkaart op het bord getekend voor een les over de continenten.
Waar verblijven jullie? Verblijven jullie in een gastgezin?
Leen: We verblijven in een herberg met de naam "Le Kenkeni". Deze herberg is eigendom van en opgericht door Sophie Corynen, die ook de school waar we stage lopen heeft opgericht, "Les Cajoutiers". We mogen hier verblijven tegen een stagiaire-tarief. Wat er is inbegrepen in deze prijs? We krijgen ontbijt en avondeten, stromend (warm) water, elektriciteit, wifi en een ruime kamer met bed, kast, nachtkastje, ... Middageten krijgen we op school. Enkel in het weekend en op woensdagmiddag moeten we zelf een maaltijd voorzien, al kunnen we altijd vragen of ze iets voor ons klaar willen maken tegen een kleine meerprijs.
Welke verwachtingen hadden jullie van lesgeven in Senegal?
Leen: Liesbeth was hier al geweest en had dus al enkele zaken verteld zoals: grote klassen met gemiddeld 40 leerlingen, veel doceren en weinig interactie, ... We hadden gedacht dat de Franse taal een iets minder grote barrière zou zijn, maar dat bleek uiteindelijk toch ook nog een moeilijkheid. Omdat enkelen van ons het Frans bij aankomst nog niet helemaal onder de knie hadden, zorgde dat af en toe voor wat problemen. Maar ook bij de kinderen is het Frans nog niet optimaal, dit zorgde soms voor storing op twee kanten van de lijn.
Lauri: Ik had verwacht dat het makkelijker ging verlopen om les te geven, qua vinden van onderwerpen en het maken van de lessen en dat "sloeg misschien wat tegen" (dat is een groot woord). Het was meer voorbereiding dan verwacht.
Wat is de grootste cultuurshock voor jullie? En hoe gaan jullie hier mee om?
Liesbeth: Hier in Warang zien we altijd stenen huizen, ... We beleefden nog niet echt een cultuurshock. Waar we zitten lijkt/is het redelijk Westers. Het is pas na wat rond te trekken en wat te verkennen dat we zagen dat er veel mensen in hutjes wonen, deze zie je pas wanneer je wat buiten de stad gaat. Mensen wassen hun kleren in een beekje, slapen in hutjes, vaak met 5 op 1 matras. Ook de bedelende kinderen op straat doen je toch twee keer nadenken. We kwamen onderweg ook werkmannen tegen die een nieuwe asfaltbaan aan het aanleggen waren doorheen het park Niokolo Koba. Zij hadden geen water ter beschikking tijdens het werk. We reden voorbij deze mannen en iemand deed een teken of we water hadden, op dat moment zijn we uitgestapt en hebben we wat water aan deze werkmannen uitgedeeld. Er is dus niet één groot ding dat we echt kunnen aanduiden als grootste cultuurshock, maar al deze kleine dingen samen zorgen ervoor.
Mocht je terug in de tijd kunnen gaan, zou je dan opnieuw kiezen om naar Senegal te gaan?
Liesbeth: Dat is redelijk duidelijk voor mij. Aangezien ik deze plek zelf heb aangeboden en hier al vaker ben geweest, zou ik zeker opnieuw kiezen om hier stage te lopen!
Lauri: Ik had sowieso op buitenlandse stage vertrokken, maar ik weet niet of ik nog eens voor een Frans land zou kiezen. Het had ook leuk geweest mocht een andere vriendin van mij, die ook op buitenlandse stage is, naar hetzelfde land vertrokken zijn als ik nu.
Leen: Ik zou nog terugkomen, maar niet meer voor zo'n lange tijd. Het weegt wel zwaar om 3 maanden van alles en iedereen weg te zijn. Voor een vakantie of korte stage zou ik zeker terugkomen.
Jullie waren de eerste studenten van AP die stage liepen in Senegal. Wat zouden jullie tips zijn voor studenten die hier volgend jaar een stage lopen?
Lauri: Volg een cursus Frans als je Frans niet zo goed is, dat is echt noodzakelijk.
De meeste mensen spreken hier Wolof, de lokale taal. Op school leren ze alles in het Frans, maar niet iedereen spreekt dat al even goed. Het is dus belangrijk dat je zelf al sterk in je schoenen staat in het Frans. Met Engels kom je hier ook niet zo heel ver. Goed tegen de warmte kunnen is ook een must. Iemand van lager onderwijs mee hebben, of knowledge van lager onderwijs hebben is zeker ook handig.
Zouden jullie een Erasmusstage aanraden aan toekomstige stagelopers?
Leen: We zijn niet op Erasmus, maar op IOKOS: Internationale Onderwijsprojecten in het Kader van Ontwikkelings Samenwerking. Maar JA! Wij zouden het aanraden. Het is een eye-opener om te leren werken met andere/minder middelen, andere methodes, andere leerlingen, ... Bovendien is het een unieke kans om nog een stukje van het land/de wereld te zien.
Wat zijn jullie toekomstplannen?
Liesbeth: Ik ga beginnen te werken (waar weet ik nog niet, ofwel in een ziekenhuis als spelbegeleider/ leerkracht op de pediatrie, ofwel als leerkracht in een secundaire school) en tegelijkertijd het Flextraject Lager Onderwijs afwerken.
Lauri: Ik zou graag nog iets verder studeren, maar ik ben er nog niet uit wat.
Leen: Ik weet nog niet wat ik ga doen na deze studie. Werken zie ik nog niet meteen zitten, zeker niet voltijds. Misschien studeer ik nog iets helemaal anders bij of zoek ik een halftijdse baan en studeer ik nog wat verder. We zullen zien wat er op het pad komt.
Wat is het leukste, ontroerendste, mooiste (...) moment dat jullie hebben meegemaakt tijdens jullie stage in Senegal?
Lauri: Ik ben meter geworden van een kleutertje op de school waar we staan, zo steun ik hem (en zo ook de school) elke maand.
Leen: Het mooiste zijn de mensen die ik hier heb leren kennen en de vriendschapsbanden die ermee ontstaan zijn: enkele Waalse stagiaires, de dove leerlingen, leerlingen met downsyndroom, leerkrachten die zich elke dag inzetten, ... .
